Over de oprichters
Meer over Hans en Lydia
Lydia Helwig Nazarowa
"In mijn opleiding leerde ik in eerste instantie vanuit de organisatiepsychologie de logica van modellen. In tweede instantie, vanuit de antropologie de logica van patronen en waarden.
Al jong kwam ik in leidinggevende functies waarin ik zocht naar vervlechting van beide logica’s. In mijn jaren als bestuurder in de gezondheidszorg leerde ik een visie te ontwikkelen op basis van ‘het niet weten’ en vragen opstellen over dat wat zich aandient en wat je waarneemt. Niet de organisatielogica maar de klantlogica werd uitgangspunt van organiseren.
Met als gevolg dat er in teams natuurlijke en diverse bewegingen op gang kwamen waarin duiden en ‘waarheden’, ruimte maakte voor: ontdekken, onderzoeken en ontwikkelen. Altijd primair vanuit de klant en het omringende systeem. Medewerkers die vaak bezig waren met vraagstukken vanuit de organisatie terwijl hun hart bij de klant lag. Door observaties te laten verrichten door “echte” antropologen bij teams die te maken hadden met complexe vraagstukken, kregen de teams middels een verslag van die waarnemingen een spiegel voorgehouden, die hen hernieuwde inzichten gaven die bovendien ook energie genereerden.
De gedachte ontstond al gauw dat ook medewerkers op te leiden waren tot antropologisch waarnemen en onderzoeken. Dit bleek een schot in de roos. Van hieruit ontwikkelde BvK zich als een onderzoekende beweging. Niet alleen in de eigen organisatie maar ook tussen organisaties.
Aantoonbare resultaten kwamen na de verslagbesprekingen in de teams. De teams zetten hun creativiteit in om de ervaringswereld van de personen die zij begeleiden te verruimen. Dit gaf ook teamleden meer ruimte om te ontdekken en onderling hun ervaringen uit te wisselen. Er ontstond levendige dynamiek binnen de teams tussen klanten en medewerkers. De klanten voelden zich meer gezien omdat de benadering aansloot bij de ontwikkeling van de klant en de medewerkers voelden zich op hun beurt meer gezien voelden door hun leidinggevenden.
Op een energiegevende wijze werden zo vraagstukken besproken en opgelost. “Wat wordt er van mij eigenlijk precies verwacht?” maakte ruimte voor de vanzelfsprekendheid “Het kan ook anders!” Het proces dat teams en hun leidinggevenden doorlopen is het loslaten van ‘zo hoort het’ naar ‘hoe kan het ook? Wie is deze mens om wie het gaat? Welke onbenutte mogelijkheden kunnen we samen met de betrokkene inzetten? Hoe pakt dit uit? werden hierbij de centrale onderzoeksvragen. Het blijft hierbij één van de stevigste uitdagingen om oordeelsvorming om te zetten in het vragen stellen aan zichzelf en elkaar."
Hans Reinders
"Als hoogleraar ethiek aan de Vrije Universiteit was de gehandicaptenzorg mijn onderzoeksveld. Ik was vooral geïnteresseerd in de vraag naar betekenisverlening in morele vraagstukken. Zo is bijvoorbeeld grenzen stellen aan de vrijheid van mensen met een verstandelijke beperking alleen een moreel vraagstuk voor begeleiders die naar hun cliënten hebben leren kijken als mensen met mogelijkheden. ‘Zien als’ is een sleutelterm in mijn onderzoek geweest. De kracht van ons project lag vooral in het mensen uitdagen om hun eigen doen en laten te onderzoeken op de betekenis die ze aan cliënten en hun zorgvragen toekennen. Zorgverleners leren vragen hoe ze naar (het gedrag van) hun cliënten kijken en waarom ze dat doen.
Beelden van Kwaliteit is ontstaan vanuit de praktische behoefte aan kwaliteitsverbetering in de (langdurige) zorg. Gangbare methoden van kwaliteitsmetingen voorzagen hier niet in omdat ze hooguit uitwijzen dat er op bepaalde punten verbetering nodig is zonder een aanwijzing wat er zou moeten gebeuren. Wel ‘dat’ maar niet ‘wat.’ Het ging hierbij om informatie in dienst van sturingsbeleid en niet om informatie in dienst van professionals. Het aangelegen punt betrof de eis van ‘contextloze’ kwaliteitsinformatie. Is de betekenis van geboden kwaliteit afhankelijk van de situatie dan valt er niets te vergelijken. Beelden van Kwaliteit draaide het perspectief om en definieerde kwaliteit van zorg als de ervaring van cliënten in hun dagelijkse verkeer met begeleiders en verzorgers.
Een belangrijke waarde was de prioriteit van zorgpraktijken boven sturingsinstrumenten. Hiermee samenhangend: de erkenning van zorgverleners en hun cliënten als de primaire actoren in het tot stand brengen van kwaliteit. Deze omkering is in de loop der jaren ook doorgedrongen in het landelijke kwaliteitsbeleid."
Meer weten?
Meer weten wat Beelden van Kwaliteit voor jouw organisatie of team kan betekenen?